Medische update en nog wat zaken

We zijn weer enige tijd verder. Bas heeft een MRI-scan ondergaan waarvan we de uitslag volgende week krijgen. Intussen heeft hij nog steeds pijn aan zijn pols - ondanks gips - dus we vermoeden dat er toch wel enig letsel zal zijn. Wat precies, dat horen we dus nog.

Tim heeft een echo van zijn schouder gehad. Daaruit is gebleken dat zijn korte biceps - schouderspier - gescheurd is. Dit geneest slechts met rust. Volgens de chirurg vanaf nu nog zeker 4 tot 6 weken! Dat betekent dat de basketbal trainingen en - competitie, evenals de trompet lessen en het orkest voorlopig in de koelkast staan; HELAAS!!

Verder gaat alles zijn normale gangetje. De weken vliegen voorbij. Het is alweer bijna februari!

Lea werkt samen met een vriendinnetje aan een spreekbeurt en heeft nog wel enige ondersteuning nodig bij het gebruik van PowerPoint. "Neeee, je zet niet je hele verhaal daarop." Bas en Tim overladen haar met goedbedoelde adviezen (enkele steekwoorden op de dia, verder werken met een los papier) maar dat werkt als een rode lap op een stier. Daar moet ik dus nog wel eens in bemiddelen :-)

Tenslotte telt Tim de weken af. Over drie weken sluiten we de wekelijkse dyslexie-begeleiding af, tot zijn grote vreugde! Ruim 1,5 jaar elke week met het daarbij behorende huiswerk - vaak heel veel! De vooruitgang die hij geboekt heeft is fantastisch. Zijn zelfvertrouwen is enorm toegenomen, hij heeft heel veel regeltjes en 'trucjes' geleerd en de resultaten in de klas zijn alleen maar in stijgende lijn gegaan. Het koste vaak bloed, zweet en tranen (jaja...) maar het is fijn om te zien dat het allemaal niet voor niks is geweest.

Nu wordt het de kunst om de discipline op te brengen regelmatig zelf (met behulp van mij natuurlijk) te blijven oefenen. Uiteindelijk draait het allemaal om herhaling, herhaling, herhaling.....